Samen is beter

“De uren dat ik ‘schooltje’ speelde vroeger, zijn niet te tellen. Onze houten deuren waren mijn schoolbord. Je mag het dus gerust een roeping noemen.
Toch was het geen evidentie om mijn diploma als leerkracht lager onderwijs te behalen. Door een niet-alledaagse thuissituatie droeg ik een stevige rugzak met me mee. Dat ik er tóch in slaagde om mijn droom waar te maken, maakt me vandaag nog altijd trots.”

De rit van mijn leven

“Ik werkte nog in Mechelen, toen de directie van GO! basisschool ’t Vlasbloempje me verraste met een aanbod: een halftijdse job in het tweede leerjaar.  Ik heb geen seconde getwijfeld.

In november 1995 fietste ik voor het eerst richting school.  Diezelfde rit maak ik nu, dertig jaar later, nog altijd met evenveel goesting.

Vanaf dag één voelde ik me hier welkom. De warmte, de openheid, de betrokkenheid… dat zit gewoon in het DNA van deze school en past bij wie ik ben.
’t Vlasbloempje is voor mij veel meer dan een werkplek. Het is een plek waar ideeën mogen bloeien, waar mensen groeien en waar we écht samen school maken: leerkrachten, kinderen én ouders. Na al die jaren voelt het hier nog altijd als thuiskomen.”

Lesgeven is luisteren met je hart

“Misschien komt het door mijn eigen rugzak, maar voor mij gaat onderwijs over veel meer dan lesgeven. Het gaat over nabij zijn, over zien wie een kind écht is, met al zijn dromen, twijfels en kleine overwinningen.

Soms kruist dan ook een leerling je pad op een manier die je nooit vergeet. Jaren geleden werd ik door een jongen en zijn mama uitgeroepen tot ‘leerkracht die het verschil maakt’. Klasse zette me toen letterlijk en figuurlijk in de bloemen.
Hun brief raakte me diep. De jongen is er intussen jammer genoeg niet meer, maar zijn glimlach, zijn spontaniteit en zijn waardering draag ik nog elke dag met me mee.
Hij herinnert me eraan waarom ik doe wat ik doe: omdat elk kind het verdient om gezien te worden. Om te voelen dat het ertoe doet.”

Nieuwe vlammen, oude passie

“Vandaag werk ik met evenveel passie als zorgcoördinator op onze school.
Een aantal jaren geleden kreeg ik ook de startende leerkrachten onder mijn vleugels. Ik voel me vereerd dat ik naast hen mag staan, hen mag inspireren en zien groeien. Mijn eigen herinneringen aan leerkrachten die voor mij het verschil maakten, zijn daarbij mijn kompas.

Na dertig jaar doet het me zó goed om te zien dat jonge mensen nog altijd bewust en gepassioneerd voor onderwijs kiezen. Ik voel dat hun vuur ook mijn vlam blijft aanwakkeren.”

Altijd in beweging

“Wat ik ook leerde in al die jaren? Dat verandering in onderwijs de enige constante is.
Recent nog kregen we een nieuwe, gedreven directie, een frisse visie en een vernieuwende kleuterwerking. Maar dat maakt het net boeiend, toch? Het houdt ook mij scherp.

Onderwijs is voor mij geen eindpunt, maar een voortdurende beweging. Laat nu dat ook net de slogan van onze school zijn: Wij zetten jouw toekomst in beweging!
En ik ben dankbaar dat ik daar al dertig jaar lang deel van mag uitmaken, met een warm kloppend vuur voor elk kind.”