Samen

Samen is beter

Wonderen bestaan

Veerle Van Damme is intussen twintig jaar zorgcoördinator in GO! basisschool ’t Konkelgoed en laat zich nog steeds met veel passie verwonderen door talenten.

Het mooiste compliment dat ik ooit kreeg, is dat een leerling mij zei: “Ik wilde zo graag de juf worden die jij voor mij was. En dat is gelukt!”

“Zover ik me kan herinneren, wilde ik al voor de klas staan. Mijn mama was juf van het eerste leerjaar in de dorpsschool. Ook op mijn kamertje had ik een hele klas poppenkinderen en een schoolbord met krijtjes. Ik vond het heerlijk om verhalen te vertellen en ‘schriftjes’ te verbeteren.”

Ogen vol verwondering

“Tijdens mijn chirojaren kreeg mijn droom nog meer vorm. Ik vond het fantastisch om met kinderen op een creatieve manier aan de slag te gaan en verwondering te zien in hun ogen! “Aaah, zo zit het in elkaar, juf!” Het werd al snel duidelijk dat mijn hart vooral uitging naar kinderen én ouders die het wat moeilijker hebben.
Na mijn opleiding tot leerkracht en een extra studie maatschappelijk werk, belandde ik in een Steinerschool in Gent waar ik gedurende 5 jaar nog veel meer bijleerde. Experimenteren, natuur en kunst als leidraad, het belang van bewegen, de gelijkwaardige ontwikkeling van hoofd, hart én handen… ik vind dit nog steeds heel erg belangrijk bij het onderwijzen en begeleiden van kinderen.  ”

Zorgen voor morgen

“Ondanks mijn start in Gent, bleef mijn hart in Lebbeke. Vrijwel dagelijks passeerde ik GO! basisschool ‘t Konkelgoed, in het centrum van onze gemeente. Het groene karakter deed me dromen… Toen ik er, door een vervanging kon starten in het tweede leerjaar, mocht ik ‘t Konkelgoedteam ervaren als een heel warm, inspirerend nest.
Het volgende schooljaar kreeg ik er het aanbod van zorgleerkracht, de perfecte match tussen mijn opleidingen onderwijs en maatschappelijk werk.
Eerlijk? Het viel me toch moeilijk het echte lesgeven los te laten, maar ik leerde houden van “het zorgen voor” en kon gelukkig nog steeds experimenteren, binnen en zelfs buiten de klasmuren.”

Groen, groener, groenst

“Ons Konkelgoed is een op en top groene, open, warme school, dus ontpopte ik mij bovendien als “groene juf”. Onze directeur zette heel erg in op outdoor education. Er kwamen speelbergen, wilgenhutten, insectenhotels, een klaprozenveldje, een nieuwe boomgaard…en er werd voortaan binnen én buiten geleerd… . Zo blij dat ik hier ooit startte! ”

Wonderen bestaan

“Bij ons mag ieder kind zichzelf zijn, ongeacht welke achtergrond, beperking, thuissituatie…, we zorgen voor mekaar en respecteren elkaar. En dat geldt ook voor het team.
Onderwijs heeft me geleerd, nooit op te geven, hoopvol te blijven en altijd te geloven in élk kind en elke collega. Ik ben ondertussen twintig jaar zorgcoördinator en kinderen verbazen me nog steeds met hun groei, talenten, flexibiliteit en creativiteit.
Zeg nooit: “nooit”, want wonderen bestaan. Ik zag ze gebeuren. En meer dan één keer: kinderen die ongelooflijke stappen zetten, talent dat concreet vorm krijgt.
Op de kappersstoel bij een oud-leerling, een taalonderscheiding voor een leerling die bij ons het Nederlands aanleerde, een oud-leerling en student arts die ik tegen het lijf loop op een festival,…
Ik ben gelukkig als kinderen hun weg vinden, als hun talenten een volwaardige kans krijgen, als ze vallen, maar weer opstaan. En zeker als dat leerlingen zijn die dubbel zo hard moeten knokken…”

Grenzen en zuurstof

“Ik groeide vrij snel van zorgleerkracht naar zorgcoördinator en houd van het coachen en coördineren. Toch ben ik in het verleden ook gebotst. Ik bleef gaan, zonder rekening te houden met mijn eigen grenzen. Ik ben daarom halftijds gaan werken. Preventief. Een hele switch, maar even heel erg nodig. En dat werkt. Het geeft weer zuurstof, al blijft het hard werken, omdat je dezelfde deadlines toch wil blijven halen.
Ondertussen deel ik de zorgcoördinatie met een collega kleuterzorg: we zijn een echte tandem. Maar dat geldt voor het hele team. Ik voel me er thuis. Er wordt gezorgd voor de kinderen, maar ook voor elkaar.”  

Het beverteam

“Met een klein groepje vormen we het “beverteam”, dat peilt naar het welbevinden van de teamleden en dat regelmatig zorgt voor een hartverwarmende activiteit. We bewaken dat er met respect over de kinderen wordt gepraat, terwijl we zorgen dat ventileren ook mogelijk blijft: onderwijs blijft een emotionele en zware job.
Op dit moment zijn er zeven nieuwe collega’s gestart en het is zalig hoe zij het team inspireren en tegelijk een heel nieuwe, sprankelende sfeer brengen in de leraarskamer. Een frisse, uitdagende wind waar we met z’n allen dankbaar van genieten. Onderwijs, dat is voortdurend leren van elkaar. Ook van het ondersteuningsteam werd al zoveel nieuws geleerd. Een aanwinst!”

Accent op talent

“Ik droom van een sterk talentgedreven onderwijs, met rapporten vol (h)eerlijke feedback over datgene waar een kind goed in is. Onderwijs waar een 10/10 voor wiskunde, evenwaardig wordt geacht als technisch inzicht, sociaal en zorgzaam zijn, taalvaardigheid, flexibiliteit of net héél erg precies en gestructureerd zijn. Je wil toch ook niet dat een tandarts je haren knipt? Ons GO! onderwijs heeft daar altijd sterk op ingezet. Dat vind ik zo waardevol!”

Dat je de toekomstige maatschappij mee vormgeeft, dat je de mogelijkheid krijgt om kinderen te laten groeien en begeleiden bij hun zoektocht naar hun eigen talenten en krachten…, dat vind ik de grootste troef als leerkracht.